Скачать с ютуб هانیبال الخاص، قصه گوی روی بوم в хорошем качестве

هانیبال الخاص، قصه گوی روی بوم

@CultureNLiterature هانیبال الخاص از جمله نقاشان نوگرای معاصر ایران به شمار می‌رود که آغازگر طراحی فیگوراتیو در نقاشی مدرن است و یکی از تاثیرگذارترین نقاشان و مدرسان هنری بر جریان هنر معاصر نقاشی ایران محسوب می‌شود. الخاص با سانسور مخالف بود و پیش از انقلاب برای دفاع از آزادی نشر و بیان به عنوان شاعر به عضویت "کانون نویسندگان ایران" در آمد. او در آن سال ها با نویسندگانی مانند جلال آل احمد، غلامحسین ساعدی، نادر نادرپور، سیروس طاهباز، جمال میرصادقی، محمد قاضی، رضا براهنی و محمود اعتماد زاده دوستی همنشینی و همفکری داشت. علاوه بر هنر نقاشی که دلمشغولی اصلی اش بود، او به شعر هم عشق می ورزید. آشوری بودن و طبع شعرش باعث شد تا اشعار زیادی به زبان مادری بسراید و اشعاری از نیما یوشیج، ایرج میرزا، میرزاده عشقی، پروین اعتصامی و غزل های حافظ را با حفظ وزن و قافیه و معنی به زبان آشوری برگرداند. سال ۱۳۵۸ اسفند ماه، خیابان تخت جمشید؛ طالقانی امروز؛ دیوار ضلع جنوبی سفارت آمریکا که هنوز به آن میگویند لانه جاسوسی. زیاد به امجدیه میرفتم. یک بار بعد از امجدیه، از جلوی فروشگاه ورزشی «جدیکار» رد شدم و بطرف تخت جمشید. اولین بار بود دیدمش، مردی متوسط قامت؛ نزدیک به نیم قرن اندوخته ی زندگیش؛ کلاه فرانسوی (برت) به سر. و با طمأنینه ی خاص مشغول نقش دادن شاهکاری بر دیوار بیش از نیم کیلومتری ضلع جنوبی سفارت. همچون واترلوی بلژیک, گالری خیابانی برای هر رهگذری. نقاشی از ضلع غربی دیوار شروع میشد و به انتهای دیوار نیم کیلومتری میرسید. نقاشیش در ابتدای راه بود، نقاشی مستمر، بصورت روایت تاریخ که منجر به بیست و دوم بهمن ۱۳۵۷ و اشغال سفارت میشود. نقاشی دیواره نگاری که در ابتدای راه به تخریب توسط تندروها مواجه شد. ابتدا رنگ پاشیها روی اثر، و نهایت، شعار و خط نویسیهای انقلابی، ماسکی شد بر چهره ی آن اثر بی بدیل. اما ... دوباره دیدمش -پاییز ۱۳۵۹ - تقریبا یک سالی بعد. این بار در موزه ی هنرهای معاصر، آثارش بدون تعرض نا آگاهان ضد فرهنگ، در کمال آرامش، لمیده و تکیه داده بر دیوار موزه. و ... و هجرتش از ایران ...