Скачать с ютуб غزل شماره ۷ حافظ / صوفی بیا که آینه صافیست جام را в хорошем качестве

غزل شماره ۷ حافظ / صوفی بیا که آینه صافیست جام را

توضیحی کوتاه: قدر روزگار جوانی خود را بدان تا در پیری حسرت آن را نخوری. نگران فردا مباش و غصه دیروز را مخور. به حال بیندیش که در زندگی هیچ حالتی مداوم نیست. نیکی دیگران را نیز جبران کن تا پیوسته مورد لطف قرار بگیری. 🌹🍃 غزل شماره ۷ دیوان حافظ: صوفی بیا که آینه صافیست جام را تا بنگری صفای می لعل فام را راز درون پرده ز رندان مست پرس کاین حال نیست زاهد عالی مقام را عنقا شکار کس نشود دام بازچین کان جا همیشه باد به دست است دام را در بزم دور یک دو قدح درکش و برو یعنی طمع مدار وصال دوام را ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند آدم بهشت روضه دارالسلام را ما را بر آستان تو بس حق خدمت است ای خواجه بازبین به ترحم غلام را حافظ مرید جام می است ای صبا برو وز بنده بندگی برسان شیخ جام را آوا: نی نوا ----- سپاس‌گزار اساتید بزرگوارم: جناب آقای محمدرضا کاکایی و استاد علی ابراهیمی هستم🙏🌹🙏🌹 ------ #غزل #شعر #hafiz #حافظ