Скачать с ютуб بهترین مثنوی عاشقانه معاصر مثنوی دلبر شعر و اجرا : دکتر سالار عبدی в хорошем качестве

بهترین مثنوی عاشقانه معاصر مثنوی دلبر شعر و اجرا : دکتر سالار عبدی

مثنوی دلبر!! ما؛وارثان عشق قدیم طبیعتیم ما؛عاشقان گُم‌ شده در واقعیتیم ما؛بوده ایم از خودِ آغاز عاشقی رقصیده ایم روی نُتِ سازعاشقی کُهنه نمی شویم که در خاکمان کنند یا ازکتاب خاطره ها،پاکمان کنند ما؛داستان بعثت آدم نوشته ایم ما؛عشق را به پیکر آدم سِرشته ایم ما؛با خمیرِ ذَره،خدا آفریده ایم بعدش؛مرا تو و تو مراآفریده ایم ما؛یعنی عشق،وُسعت بیدار هستی اَست من؛یعنی آنکسی که دلش را شکستی اَست من؛یعنی آنکسی که شده سرسپرده ات آن شاعرِ روانی و فانی شمرده ات آنکس که سوخت تابه تو خاکستری کند خود را فدای چشم جنون گُستری کند آنکس که ماند و سوخت ولی برنگشت از عشق هرچند لحظه های تَری می شکست از عشق هرگزخیانتی به توو ساحتت نکرد لطفابه سالهای پر از کینه بر نگرد نه تو مقصری نه من و نه خدای ما طولانی اَست همهمه ماجرای ما ای کاش زنده بود جناب ابو علی بهتر که از ادامه این قصّه بُگسلی خیام کاش بود که آگه زراز ماست عطار و شِبلی و حنفی،هم طراز ماست راز من و تو در دل بیدار مولویست کشف سرانه ی من و تو،کار مولویست حافظ کجاست تا به غزلهای ایزدی گویدحدیث حیرت عشقی زبانزدی سعدی علیه رحمه که سلطان عاشقی ست در سَنجه معاشقه،میزان عاشقی ست اَلقصه،عشق من!تو منِ دیگر منی یک پیکر جدا شده از پیکر منی چشمت؛چراغ راه جنونی ست در دلم بایدبرای وصل تو از خویش بگسلم سالارعشق و شعر جنونسالی توام اول تویی وسط تویی و تالی توام در انتهای شعر نگاهت نشسته ام لطفا مراببخش کمی دلشکسته ام لطفا مراببخش که دیر آمدم به دست لطفامراببخش که رفتی دلم شکست بگذر ز من که باعث بدنامی توام آن شاعرم که وصله به پیشانی توام ردشو ولی زِیاد نبر شعرهای من ردشو ولی تمام نشو درهوای من هرجا روی منم هوس رهسپاری ات هرجا روی منم قفس بی قراری ات این من که در تو،حیرت بُغض آفریده است این من که از کَرانه چشمت پریده است این من که متحد شده ای بر شکستنش این من که عزم کرده ای از خون گذشتنش آری منم همان که تو را مبتلا نمود دیوانه کرد اول و بعدش خدا نمود دلبر!سلام دلبردیوانه سار من دلبر!سلام،حضرت زیبانگار من دلبر!سلام،محشر کبرای این غزل دلبر سلام طعم لبت،کندوی عسل دلبر سلام،های منم،من تر از خودت دیوانه ام به جان خودت،بدتر از خودت دیوانه ای پریده از آشوب زندگی خورده به فرق عاشقی اش چوب زندگی این من،منی که رفت و خدا را روانه کرد بعدش هوای مثنوی عاشقانه کرد من کیستم که صحبت رقص تبر کنم بهتر که شرح عاشقی ام مختصر کنم اما روا نبود که با ما چنین کنی ما را به گریه ازلی همنشین کنی آری روا نبود ولی همنشین شدم غمگین ترین تبسم روی زمین شدم زیبایی تو،علت دیوانگی ست،نیست؟ غیر از تو،هست و نیست عالم مرا یکیست من شاعرم به سَبک توو چشم های تو من شعر می سرایم و آنهم برای تو تو،معنی تمام تفاسیر عالمی اینجای شعر،رفته به آغوش تو کمی اینجای شعرِشاعری ام غرق بوسه هاست چشمان تو که در نظرم،تا ابدخداست دلبر!تمام شاعری ام درد می کند عشق تو،طفل شعر مرا مرد می کند عشقم!جنون نویس تو هستم نگاه کن لطفابخاطر دل من،اشتباه کن باران گرفت،رفتی و ماندم که بگذری من را به خاطرات قدیمی ت بسپری..!؟ باران گرفت و رد شدی و باورم شدی تو!آن من رها شده از بسترم شدی من ماندم و خدای غریبانه غزل ای طعم چشم های تو یک کهکشان عسل سالار تا همیشه غزل باورت شدم پرواز آسمانه بال و پرت شدم #دکتر_سالار_عبدی