Скачать с ютуб نوستالژی سینمایی ۱۰ | فیلم من مادرم (۱۳۴۴) в хорошем качестве

نوستالژی سینمایی ۱۰ | فیلم من مادرم (۱۳۴۴)

ناامنی برای زنانِ تنها همواره در سینمای ایران به نمایش در آمده تا شاید آنها را از استقلال بترساند. در این نمونه از فیلم من مادرم (1344، فرج الله نسیمیان) زنی را می بینیم (آذر شیوا) که در پی اختلاف خانوادگی و سوءتفاهمهایی که همسرش با او دارد از خانه بیرون می زند و سعی دارد برخلاف اغلب فیلمهای سینمای ایران که زن را بعد از بیرون آمدن از خانه به خیال خود به تباهی می کشند و کار در کافه و رقاصه گی و خوانندگی و اسیر دست چک و سفته شدن توسط صاحب کافه، دستمایه ی پیشبرد درام فیلمشان قرار می دهند، این زن در هتلی مستقر شود اما حتی در فضایی مثل هتل که مسافر باید در امن و امان باشد زن ایرانی در امان نیست و فوراً با پیشنهادات بی شرمانه روبرو می شود. نکته ی جالب دیگر سینمای ایران این است که چه در غم و چه در شادی، در اغلب فیلمها، شخصیتها احساسات آنی خود را با یک ترانه بروز می دهند که برای تماشاگر امروز شاید تعجب آور باشد اما در تاریخ سینمای ایران اغلب به این شکل عمل شده است. اینجا هم زن با دیدن عکس فرزندش ترانه ای غمگین سر می دهد که به دفعات در همین فیلم به اشکال دیگر تکرار می شود. #سینمای_ایران #فیلم_ایرانی #نوستالژی