Скачать с ютуб از اولین سالهای مرگ احمد ظاهر فقید From the first years of the death of Ahmed Zahir в хорошем качестве

از اولین سالهای مرگ احمد ظاهر فقید From the first years of the death of Ahmed Zahir

ندا بر آسمان سوخته‌ی هنر، فریاد از عمق تاریخ خاموش! در بیست‌وچهارم جوزای سال ۱۳۲۵ هجری خورشیدی، ستاره‌ای در آسمان هنر افغانستان طلوع کرد. کودکی چشم به جهان گشود که بعدها با صدایش دل‌ها را لرزاند و موسیقی را معنا بخشید: احمد ظاهر! اما دریغ! همین روز، بیست‌وچهارم جوزا، در سال ۱۳۵۸، آن ستاره درخشان در دل شب خاموش شد. او تنها ۳۳ سال زیست، اما عمری سرشار از هنر آفرید. هنجره‌اش راز هستی را می‌سرود، ترانه‌هایش آیینه دل ملت بود، وجودش تندیس زنده فرهنگ و موسیقی این سرزمین. آه ای روزگار! راز قتلش هنوز سربسته مانده… سال‌ها گذشت و هیچ‌کس نگفت: چه دستی او را خاموش کرد؟ چرا؟ برای که؟ دولتمردانِ بی‌درایت، در چوکی‌های فرهنگ نشستند، معاش گرفتند، اما حتی یک گام برای کشف حقیقت برنداشتند! احمد ظاهر را با گلوله خاموش کردند، اما صدا نرفت… یاد نرفت… نغمه نرفت… سنگی از اوج کوه افتاد… جویباری خشکید… گرداب مرگ خاموش ماند… او اسطوره تابان موسیقی افغانستان بود، الماسی از شرق، هنجره طلایی ما، بلبل شوریده‌ی حبیبیه، نغمه‌خوان کابل، و صدای تمام فارسی‌زبان‌های جهان. اکنون او در میان ما نیست، اما نغمه‌هایش، همچنان در جان مردم جاری‌ست. در هر خانه، در هر دل، در کوچه‌های خاطره. ای احمد ظاهر! تو رفتی، اما ترانه‌هایت، روحت، یادت، تا ابد چون میراثی مقدس زنده خواهد ماند. Нидо бар осмони сухтаи ҳунар, фарёд аз умқи таърихи хомӯш! 24-уми Ҷавзои соли 1325 Ҳиҷрии Шамсӣ ситорае дар осмони мусиқии Афғонистон тулуъ кард — Аҳмад Зоҳир! Бо овози пурҷазбааш қалбҳоро ларзонд, мусиқиро маъно дод ва шеъру ишқро зинда кард. Аммо афсӯс… Ҳамин рӯз, дар соли 1358, он ситораи дурахшон фурӯ нишаст. Танҳо 33 сол умр дид, вале зиндагии кӯтоҳаш саршор аз ҳунар буд. Қатлаш то имрӯз роз боқӣ мондааст. Солҳо гузашт, аммо ҳақиқат рӯ нашуд. Давлатмардони беинсоф дар курсиҳои фарҳанг нишастанд, маош гирифтанд, вале нагуфтанд: кӣ кушт? чаро кушт? Аҳмад Зоҳирро бо тиру хиёнат хомӯш карданд, аммо садояш намурд, нидояш аз дилҳо нарафт! Санг аз қуллаи кӯҳ афтод... Ҷӯйборе хушк шуд... Гирдобе хомӯш монд... Ӯ устураи тобони мусиқии Шарқ буд, балбули дилҳои форсизабон, сарояндаи Кабули азиз. Имрӯз миёни мо нест, аммо сурудҳояш — мероси муқаддасанд, ва то абад дар қалбҳо зинда мемонанд. خاطرات احمد ظاهر سالگرد احمد ظاهر زندگی احمد ظاهر آهنگ های احمد ظاهر سالگرد تولد احمد ظاهر سالگرد مرگ احمد ظاهر رفیق احمد ظاهر Хотираҳои Аҳмад Зоҳир Солгарди Аҳмад Зоҳир Зиндагии Аҳмад Зоҳир Сурудҳои Аҳмад Зоҳир Солгарди таваллуди Аҳмад Зоҳир Солгарди вафоти Аҳмад Зоҳир Дӯсти Аҳмад Зоҳир از اولین سالهای مرگ احمد ظاهر فقید From the first years of the death of Ahmed Zahir edited by Abir khan ایدیت شده توسط عابر