Скачать с ютуб 10 زبان بدن که انسان رو ضعیف نشون میده ❌❗| زبان بدن مناسب برای تعامل با دیگران | فکت پکت в хорошем качестве

10 زبان بدن که انسان رو ضعیف نشون میده ❌❗| زبان بدن مناسب برای تعامل با دیگران | فکت پکت

«درود به همه‌ی شما رفقای عزیزم امروز می‌خوایم با همدیگه پرده برداریم از یه سری عادت‌ها و رفتارهایی که ناخواسته باعث می‌شن پیش بقیه کوچیک و حقیر به نظر برسیم. اگه میخوای توی جمع همیشه با عزت نفس و اعتماد بنفس بدرخشی تا آخر این ویدیو با من همراه باشید، چون می‌خوایم 10 تا از این اشتباهات رایج رو با هم بررسی کنیم تا دیگه مرتکبشون نشیم و همیشه بهترین ورژن خودمون رو به نمایش بذاریم. 1. قوز کردن و شانه‌های افتاده: تصور کنید فردی را که ستون فقراتش خمیده و شانه‌هایش به سمت جلو و پایین افتاده‌اند. این حالت بدن، قفسه سینه را جمع می‌کند و تنفس را سطحی‌تر می‌سازد. از نظر فیزیولوژیکی، می‌تواند نشان‌دهنده کمبود انرژی و احساس سنگینی باشد. از منظر روانشناختی، این حالت اغلب با احساس ضعف، تسلیم، افسردگی یا عدم تمایل به برقراری ارتباط با محیط همراه است. فردی که قوز می‌کند، فضای کمتری را اشغال می‌کند و به طور ناخودآگاه تلاش می‌کند تا کوچک‌تر و کمتر دیده شود. این زبان بدن به دیگران این پیام را منتقل می‌کند که فرد فاقد اعتماد به نفس، بی‌انگیزه یا حتی بیمار است. آن‌ها ممکن است فرد را ضعیف، آسیب‌پذیر و نیازمند حمایت تلقی کنند. در محیط‌های اجتماعی یا حرفه‌ای، این حالت می‌تواند باعث شود فرد جدی گرفته نشود و فرصت‌های کمتری به او داده شود. به عنوان مثال، در یک جلسه کاری، فردی که قوز کرده است، ممکن است ایده‌هایش نادیده گرفته شود زیرا زبان بدنش اقتدار و اطمینان را منتقل نمی‌کند. 2. تماس چشمی ضعیف یا اجتناب از آن: تماس چشمی یکی از قوی‌ترین ابزارهای ارتباط غیرکلامی است. اجتناب از آن می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد، از جمله خجالت، عصبی بودن، احساس گناه، عدم صداقت یا حتی بی‌احترامی. وقتی فرد از نگاه کردن به چشمان مخاطب خودداری می‌کند، یک مانع در ارتباط ایجاد می‌شود. مغز ما به طور غریزی فقدان تماس چشمی را به عنوان نشانه‌ای از پنهان‌کاری یا عدم اطمینان تفسیر می‌کند. فقدان تماس چشمی می‌تواند باعث ایجاد شک و تردید در طرف مقابل شود. آن‌ها ممکن است فکر کنند که فرد چیزی را پنهان می‌کند یا به حرف‌هایی که می‌زند اعتقاد ندارد. در فرهنگ‌های مختلف، میزان مناسب تماس چشمی متفاوت است، اما اجتناب کامل از آن معمولاً به عنوان نشانه‌ای منفی تلقی می‌شود. تماس چشمی مناسب (نه خیره شدن طولانی) نشان‌دهنده توجه، علاقه و احترام است و به ایجاد ارتباط قوی‌تر کمک می‌کند. 3. حرکات عصبی و بی‌قرار: این حرکات شامل رفتارهایی مانند بازی کردن با موها، جویدن ناخن، تکان دادن پاها، لمس مکرر صورت یا لباس، و ضربه زدن با انگشتان می‌شود. این‌ها اغلب نشانه‌های فیزیکی استرس، اضطراب، بی‌حوصلگی یا عدم اطمینان هستند. مغز و بدن در شرایط تنش به دنبال راهی برای تخلیه انرژی اضافی می‌گردند و این حرکات عصبی می‌توانند این تخلیه را فراهم کنند. این رفتارها می‌توانند بسیار حواس‌پرت‌کننده و آزاردهنده برای اطرافیان باشند. آن‌ها این تصور را ایجاد می‌کنند که فرد مضطرب، ناآرام و فاقد تمرکز است. در موقعیت‌های حرفه‌ای، این حرکات می‌توانند غیرحرفه‌ای به نظر برسند و اعتماد به فرد را کاهش دهند. به عنوان مثال، در طول یک مصاحبه شغلی، حرکات عصبی مداوم می‌تواند نشان دهد که فرد تحت فشار است و نمی‌تواند آرامش خود را حفظ کند. 4. صدای آرام و لحن نامطمئن: حجم صدا و لحن صحبت کردن نقش مهمی در نحوه درک پیام ما دارد. صدای بسیار آرام ممکن است شنیده نشود و نشان‌دهنده عدم اعتماد به نفس یا ترس از ابراز وجود باشد. لحن نامطمئن، که معمولاً با بالا رفتن صدا در انتهای جملات مشخص می‌شود (مثل پرسیدن سوال به جای بیان یک واقعیت)، نشان می‌دهد که فرد به حرف‌های خود اطمینان ندارد و به دنبال تأیید دیگران است. وقتی فرد با صدای آرام و لحن نامطمئن صحبت می‌کند، ممکن است سخنانش جدی گرفته نشود و به نظر برسد که خودش هم به حرف‌هایش باور ندارد. این می‌تواند اقتدار و تأثیرگذاری او را کاهش دهد. یک صدای رسا، واضح و با لحن قاطع، اعتماد و اطمینان را منتقل می‌کند و باعث می‌شود پیام فرد مؤثرتر باشد. 5. فضای شخصی بیش از حد یا خیلی کم: فضای شخصی به حریم فیزیکی اطراف ما اشاره دارد که احساس راحتی می‌کنیم دیگران به آن وارد نشوند. میزان این فضا بسته به فرهنگ، رابطه و موقعیت متفاوت است. تجاوز به فضای شخصی دیگران می‌تواند احساس ناراحتی، تهدید یا حتی عصبانیت ایجاد کند. از طرف دیگر، حفظ فاصله بسیار زیاد ممکن است سرد، غیردوستانه یا نشان‌دهنده عدم تمایل به تعامل نزدیک باشد. نزدیک شدن بیش از حد به افراد، به خصوص در مراحل اولیه آشنایی، می‌تواند باعث شود آن‌ها احساس ناراحتی و پس‌زدگی کنند. حفظ فاصله بسیار زیاد نیز ممکن است به عنوان عدم علاقه یا ترس تعبیر شود. آگاهی از هنجارهای فرهنگی مربوط به فضای شخصی و تنظیم فاصله مناسب، نشان‌دهنده احترام و مهارت‌های اجتماعی است. 6. دست‌های پنهان یا گره کرده: دست‌ها نقش مهمی در ارتباطات غیرکلامی دارند و می‌توانند احساسات و نیات ما را آشکار کنند. پنهان کردن دست‌ها در جیب‌ها، پشت کمر یا زیر میز می‌تواند به طور ناخودآگاه حس عدم صداقت، پنهان‌کاری یا عصبی بودن را منتقل کند. گره کردن دست‌ها معمولاً نشانه اضطراب، دفاعی بودن یا احساس درماندگی است. وقتی دست‌ها پنهان هستند، دیگران نمی‌توانند حرکات طبیعی و باز آن‌ها را ببینند که می‌تواند باعث ایجاد سوءظن شود. نشان دادن دست‌ها به طور باز و آرام، صداقت، اعتماد به نفس و تمایل به تعامل را القا می‌کند و...... 00:00 شروع 00:37 استفاده از کلمات در کننده 01:59 نگاه بیش از حد به اطراف 02:48 استفاده از حرکات کوچک و محدود 03:28 لبخند های مصنوعی 04:18 دستان پنهان یا گره کرده 05:07 فضای شخصی خیلی کم یا زیاد 06:01 صدای آرام و لحن نامناسب 06:51 حرکات عصبی و بی‌قراری 07:48 تماس چشمی ضعیف یا اجتناب کامل 08:49 قوز کردن 09:57 پایان