Из-за периодической блокировки нашего сайта РКН сервисами, просим воспользоваться резервным адресом:
Загрузить через dTub.ru Загрузить через ClipSaver.ruУ нас вы можете посмотреть бесплатно 14 . The End / Είναι αληθινά τα αίματα στο σινεμά - Οι Γείτονες или скачать в максимальном доступном качестве, которое было загружено на ютуб. Для скачивания выберите вариант из формы ниже:
Роботам не доступно скачивание файлов. Если вы считаете что это ошибочное сообщение - попробуйте зайти на сайт через браузер google chrome или mozilla firefox. Если сообщение не исчезает - напишите о проблеме в обратную связь. Спасибо.
Если кнопки скачивания не
загрузились
НАЖМИТЕ ЗДЕСЬ или обновите страницу
Если возникают проблемы со скачиванием, пожалуйста напишите в поддержку по адресу внизу
страницы.
Спасибо за использование сервиса savevideohd.ru
ΚΡΑΚ μια μουσική ταινία με αρχή, μέση, τέλος https://linktr.ee/Oi_Geitones 14 . The End / Είναι αληθινά τα αίματα στο σινεμά Στίχοι: Σοφία Ιωάννου Μουσική: Σταύρος Ρουμελιώτης Αφήγηση: Σοφία Ιωάννου, Θεανώ Μεταξά, Λαζάρια Φράγκου Εξώφυλλο δίσκου: Τζωρτζίνα Τσάγκα Πρώτη φορά σήμερα σκέφτηκα την κηδεία μου. Χειμώνας με ήλιο. Οι φίλοι μου φοράνε τα καλά τους. Ήχοι από τακουνάκια, παλτά με ζώνη, στολίδια στα μαλλιά. Το χιόνι τους κάνει σκιά. Ο ήλιος τους ζεσταίνει. Να στείλω ένα βιογραφικό στην teleperformance, ένα βιογραφικό στο καφέ στη μητροπόλεως, ένα στην cosmote. Nαι ναι, καλά είμαι, καλά είμαι... λίγο περίεργες μέρες γιατί έμεινα ξανά χωρίς δουλειά.. ναι ναι..Όχι, όχι.. Δεν ανησυχώ. Ανησυχώ. Δεν ανοίγομαι στον κόσμο. Δεν διαβάζω βιβλία. Δεν γυμνάζομαι. Περπάτησα τόσο που έφτασα σπίτι και κλείστηκα μέσα και βλέπω σειρές. Πρέπει να προλάβω να σου εξιστορήσω το τέλος μας. Ο υπερσιβηρικός προσγειώνεται στις ράγες, στον ώμο σου αναπαύομαι επιβάτης, η οθόνη του κινητού μας φωτίζει, δεν έχω χαρτάκια, κάτι μέσα στο δωμάτιο τουρτουρίζει και το βήμα μας είναι βαρύ. Σε κάθε «όταν» «όταν» «όταν» απαντώ « «τώρα» «τώρα» «τώρα» Προσπαθώ να σου μιλήσω για το κουρασμένο σώμα απ’ τον χορό, προσπαθώ να σου μιλήσω για τις φίλες μου, προσπαθώ να σου μιλήσω για τον θάνατο. Για τη μνήμη. Για ονόματα με πολλά σύμφωνα όπως Λάζλο, Βασλάβ και Μπέρνχαρντ. Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω. Οι μέρες πέφτουν η μια πάνω στην άλλη και δεν προλαβαίνω να στις πω. Μοιάζεις με βαλίτσα στον διάδρομο, με βόλο κάτω απ’ τη γλώσσα, με όνομα ινδιάνου, με καυτερή πιπεριά. Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι. Προσπαθώ να σου μιλήσω μα όλο κάτι με ξεχνάει και χάνω τα λόγια μου. Νιώθω σαν έρημος γεμάτη καρφίτσες και τρακαρισμένα αυτοκίνητα. Βρίσκομαι στο σκοτάδι μα το σκοτάδι είναι φωτεινό. Τα λόγια σχηματίζονται μέσα μου ακαταλαβίστικα. Δεν καταλαβαίνω τι λέω. Δεν καταλαβαίνω τι λέω. Χάνω τα λόγια μου. Μπερδεύομαι. Δεν καταλαβαίνω τι λέω. Κάνε να μην καταλάβω τίποτα. Να ξέρω λιγότερο. Να ξεχάσω το όνομα μου. Να είναι στεγνά τα μαλλιά μου. Να μην έχω μυωπία. Να μην γεράσω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Να μην καταλαβαίνω τι λέω. Θα γίνει κάτι; Άντε, θα γίνει κάτι; Κάτι, γίνε! Γίνε! Γίνε! Γίνε! ©Οι Γείτονες, Αθήνα Οκτώβρης 2 0 2 4