Скачать с ютуб Tarykhie Ziwananie Aryanan (The History of Iranian Languages) تاریخچه زبانهای ایرانی в хорошем качестве

Tarykhie Ziwananie Aryanan (The History of Iranian Languages) تاریخچه زبانهای ایرانی

The Iranian languages are a branch of the Indo-Iranian languages in the Indo-European language family that are spoken natively by the Iranian peoples. The Iranian languages are grouped in three stages: Old Iranian (until 400 BC), Middle Iranian (400 BC – 900 AD), and New Iranian (since 900 AD). The two directly attested Old Iranian languages are Old Persian (from the Achaemenid Empire) and Old Avestan (the language of the Avesta). Of the Middle Iranian languages, the better understood and recorded ones are Middle Persian (from the Sasanian Empire), Parthian (from the Parthian Empire), and Bactrian (from the Kushan and Hephthalite empires). As of 2008, there were an estimated 150–200 million native speakers of the Iranian languages. Ethnologue estimates that there are 86 Iranian languages, the largest among them being Persian, Pashto, and the Kurdish dialect continuum. زبان‌های ایرانی زبان‌های ایرانی یکی از شاخه‌های زبان‌های هندوایرانی از خانواده بزرگ زبان‌های هندواریایی را تشکیل می‌دهد. منظور از اصطلاح زبان‌های ایرانی یا زبان‌های ایرانی‌تبار، گروهی از زبان‌ها است که همگی ریشه در یک زبان باستانی به نام زبان نیا-ایرانی داشته‌اند و به معنی زبان‌های مرتبط با واحد سیاسی کشور امروزی ایران نیست. زبان‌های ایرانی دو ریشه مشترک باستانی دارد و به گویش‌های مختلف و هر گویش به لهجه‌های مختلف استعمال می‌شود. بعضی از گویش‌های زبان ایرانی به خاطر تفاوتهای ظاهری در نحوه استفاده از عبارات و ترکیب‌ها، امروزه خود به عنوان یک زبان نام برده می‌شوند. زبان‌های ایرانی نو در ایران و افغانستان متمرکزند. نمایندگانی از این زبان‌ها را در تاجیکستان، عراق، سوریه، ترکیه، ازبکستان، ترکستان چین و شبه‌قاره هند هم می‌توان یافت.[۱] مهم‌ترین زبان‌ها، لهجه‌ها و گویش‌های ایرانی نو عبارتند از: فارسی (پارسی، دری یا تاجیکی)، پشتو، آذری، کردی، لکی، بلوچی، لری، مازنی، و گیلکی. امروزه زبان‌های ایرانی بیشتر با خط ایرانی، لاتین، و سیریلیک نوشته می‌شوند. زبان‌های ایرانی بیشتر در کشورها و مناطق ایران، افغانستان، تاجیکستان، باختر پاکستان، کردستان ترکیه، کردستان عراق، و بخش‌هایی از آسیای میانه و قفقاز روایی دارد. سه زبان از زبان‌های ایرانی به عنوان زبان رسمی هم‌ اکنون در چهار کشور استفاده می‌شود. این زبان‌ها عبارت‌اند از فارسی در ایران، افغانستان و تاجیکستان، پشتو در افغانستان و کردی در عراق. برآورد می‌شود که امروزه حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون تن به زبان‌های ایرانی سخن بگویند.[۲] بنیاد تابستانی زبان‌شناسی (SIL International) در سال ۱۳۸۴ برآورد کرده‌است که امروزه به حدود ۸۷ گونه از زبان‌های ایرانی سخن گفته می‌شود؛ که شمار سخنوران بزرگترین این زبان‌ها به‌طور تخمینی عبارتند از: فارسی (۱۱۰ میلیون تن)،[۳] پشتو (۴۱–۶۰ میلیون تن)،[۴][۵] لری (۶ میلیون تن)، زبان تبری و گیلکی (۷ میلیون تن)، کردی (۴۰ میلیون تن)،[۶] و زبان بلوچی (۷ میلیون تن).