Скачать с ютуб گلهای رنگارنگ ۵۱۵ – همایون (Golhaye Rangarang)هایده، علی تجویدی، جهانگیر ملک|Sazo Avaz в хорошем качестве

گلهای رنگارنگ ۵۱۵ – همایون (Golhaye Rangarang)هایده، علی تجویدی، جهانگیر ملک|Sazo Avaz

گلهای رنگارنگ ۵۱۵ – همایون (Golhaye Rangarang)هایده، علی تجویدی، جهانگیر ملک|Sazo Avaz Subscribe!    / @sazoavaz3021   متن ترانه (Lyrics) (ناصر بخارایی) همه از چشم تو مست‌اند و من از عشق تو مست مست این میکده را باده ز جامی دگر است گرچه دل جانب یار است و نظر سوی رقیب هر دم از دل بسوی دیده پیامی دگر است تا صبا سوی من از دوست سلامی آورد گوش من منتظر از بهر سلامی دگر است ============================================ (بیژن ترقی) بعد عمری بی‌وفایی، با رقیبان آشنایی رفتی و دیدی که تنها جز من افتاده از پا، در جهان یاری نداری در شب تاریک غم‌ها، یار غم‌خواری نداری ای دریغ از آن همه دلدادگی‌ها سادگی، افتادگی، آزادگی‌ها شد نصیب من از این بیگانگی‌ها گریه‌ها، هنگامه‌ها، دیوانگی‌ها رفتی و درهای غم را بر من از هر سو گشودی گرچه در دلدادگی صدگونه ما را آزمودی ساده‌دل من کز همه عالم به تو رو کرده بودم با همه دیرآشنایی‌ها به تو خو کرده بودم دل به عشقت بسته بودم، با غمت بنشسته بودم مُردم از این ناسپاسی، وای از این حق‌ناشناسی اگر تو ز پا افتاده بودی، به دل‌شکنی دل داده بودی دست افتاده‌از‌پا میگرفتی، میگرفتی جای این نیرنگ‌ها، رنگ تمنا می‌گرفتی، می‌گرفتی ای دریغ از آن همه دلدادگی‌ها سادگی، افتادگی، آزادگی‌ها شد نصیب من از این بیگانگی‌ها گریه‌ها، هنگامه‌ها، دیوانگی‌ها رفتی و درهای غم را، بر من از هر سو گشودی گر چه در دلدادگی، صدگونه ما را آزمودی ============================================ (مجمر زواره‌ای اصفهانی) یک بار نیفتاد به رویش نظر ما کز خون دل آغشته نشد چشم تر ما نگذاشت که بر روی تو افتد نظر ما دیدی که چه‌ها کرد به ما چشم تر ما ============================================ (بیژن ترقی؟) یارب این مرغ بهشتی ز گلستان که بود؟ این رخ تازه‌تر از لاله ز بستان که بود؟ این که می‌رفت و به یغما دل و جانم می‌برد راحت جان که و دلبر جانان که بود؟ از نگاهش دل بیمار به فریاد آمد این طبیب دل ما در پی درمان که بود؟ ============================================ (عماد فقیه کرمانی) یاد باد آنکه به حالم نظری بود تو را به مقام من بی‌دل گذری بود تو را به شکیباییم این میوه‌ی دل حاصل شد آخر ای شاخ صنوبر ثمری بود تو را؟