Скачать с ютуб چرا в хорошем качестве

چرا

#فرار #فرحنازفروتن #مختارلشکری اخیراً دو اهل رسانه از افغانستان به خارج مهاجرت کرد که سر و صدای زیادی ایجاد کرد. فرحناز فروتن مجری برخی برنامه‌های سیاسی و مختار لشکری مجری برنامه‌های ورزشی و تفریحی در تلویزیون‌های خصوصی طلوع‌ و یک. این دو اهل رسانه دلیل خروج شان را از افغانستان ناامنی و ترس از ترورهای هدفمند اخیر عنوان کرده و دلیل آورده‌اند که ناامنی و ترس از ترور آن‌ها را ناگزیر کرده که کشور را ترک کنند. اما در این جا ذکر چند نکته ضروری است و باید باز شود تا خواننده گرامی متوجه شود که برخی‌ها از آب گل آلود می‌خواهند ماهی بگیرند اگر نه چرا دم از میهن دوستی و در کنار مردم بودن می‌گویند ولی تا شرفه پایی شنیدند فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند. درست است که افغانستان برای خبرنگاران یکی از خطرناک‌ترین کشورها است، اما ترک کشور به این دلیل که امن نیست، در واقع نشان می‌دهد که برای این طایفه فقط و فقط جان خودشان مهم است و رسالت روشنفکری و مدنی مود روز به نرخ کافه‌های پل سرخ است که هرکس می‌تواند با چند روز رفت و آمد در یکی از این کافه‌ها آن را دریافت کند. این گونه آدم‌ها که از قضا پسوند خبرنگار را نیز به دنبال اسم شما یدک می‌کشند، مامورانی با برنامه‌های خاص از سوی برخی سفارت‌های خاص هستند که برای پیاده کردن برنامه‌های مورد نظر مرجع وابستگی شان سری به افغانستان می‌زنند و دوباره به کشورهای مبدا شان بر می‌گردند اگر خبرنگاری برخاسته از متن جامعه و مردم باشد و درد او درد مشترک کلیت شهروندان این سرزمین برخیزد، در واقع ناامنی و ترور و مرگ را به جان می‌خرد و در کنار مردمش در روزهای دشوار می‌ماند ملت ما به زنان و مردانی نیاز دارد که در این روزگار سیاه در کنارش باشد، وگرنه رفیق روزهای خوب بی شمار است و هر گرگی در پیری عابد می‌شود. امثال فروتن و لشکری نه درد جامعه را درک کردند و نه قلب شان برای بهروزی این سرزمین تپید، آن‌ها رفتند تا زندگی خود را نجات دهند، بی آن که مرهمی بر زخم‌های این ملت بگذارند. اما باید پرسید که خون این عزیزان رنگین تر از ملت است؟ به طور قطع پاسخ منفی است. نه، خون مختار لشکری و فرحناز فروتن و امثال آنان نیز همانند خود ملت است، ولی چون به کانال‌هایی خاص دسترسی داشتند، توانستند از معرکه بیرون شوند. پهلوان پنبه بودن در همین وضعیت‌ها خودش را نمایان می‌کند. خبرنگاری که می‌خواهد خلاف جریان طبیعی جامعه قد علم کند، سکولاریزم را با برهنگی و بی فرهنگی نمایش بدهد و اکت و ادای روشنفکری کند، شک نکنید که کمی وضعیت را وخیم دید، فرار می‌کند. مردمی بودن و در کنار مردم ماندن تعهد و اعتقاد و باور می‌خواهد که این گونه خبرنگاران ندارند، آن‌ها جان خویش را عزیزتر از مردم عام تلقی کرده و نگاه شان به جامعه و مردم ابزاری است.